Początek przyjaźni

- Możemy porozmawiać?

Maya stała w drzwiach i wpatrywała się w Tess, która gorączkowo zapisywała coś w pamiętniku. Dziewczyna odłożyła dziennik i spojrzała na Mayę.

- Jasne. O co chodzi?

- Chodzi o Harrego – zaczęła i usiadła obok Tess. – Nie mogę z nim wytrzymać, nie wiem co mam myśleć, co zrobić, z kim pogadać… pocałował mnie i mi się chyba… podobało…

- Co? – Tess wykrztusiła i usiadła bliżej.

Maya westchnęła, przetarła twarz i przeczesała włosy dłońmi ze zdenerwowania.

- To jest takie frustrujące. A najgorsze jest to, że zaczynam z nim pogrywać. Wciąga mnie w tą swoją durną gierkę – odparła niezadowolona. – Pewnie, gdybym nie dowiedziała się o tym całym zakładzie, to już dawno by się do mnie dobrał. Jestem taka żałosna. Co mam teraz zrobić?

- Może ignoruj go jak tylko się da, albo po prostu się baw. Olej zakład i się zabaw.

- Mam z nim pójść do łóżka? Wtedy przecież wygra, a nie chcę dawać mu tej satysfakcji.

- I co z tego? Ty się zabawisz, a on nareszcie zostawi cię w spokoju. Przecież tego właśnie chcesz, żeby się odczepił, prawda?

- Tak… nie… nie wiem – westchnęła. – Fakt, to dupek, ale dzisiaj jak mi o sobie powiedział, to zrobiło mi się go żal. Nie wiem czy mówi prawdę, czy znowu wymyślił jakieś bzdury. A potem mnie pocałował. To całkowicie zbiło mnie z tropu.

- Opowiedział ci o sobie?

- Tak. O dzieciństwie i w ogóle – odparła.

Zapadła cisza. Maya nie chciała mówić o tym co Harry jej powiedział i Tess najwyraźniej to wyczuła.

- A dobrze chociaż całuje?

- Tak… - mruknęła i opadła na posłania. – Boże, powinnam go nienawidzić – dodała i się zamyśliła. – A ty? Z tobą się nie całował? – zaciekawiła się i spojrzała na Tess.

- Nie – odparła.

- Nie założył się o ciebie?

Oparła się na łokciu. Tess zaśmiała się z goryczą.

- Założył, tylko nie on miał mnie w sobie rozkochać.

- Nie? – Maya wykrztusiła zdziwiona – To w takim razie kto?

Tess zamyśliła się na chwilę i spojrzała na Mayę.

- Conor.

***

- Hej.

Maya weszła do kuchni, gdzie siedział Conor i popijał gorącą czekoladę.

- Cześć – uśmiechnął się przyjaźnie i skinął, aby usiadła obok niego.  – Jak dzień wolnego? – spytał.

Dziewczyna westchnęła i usiadła obok. Wymusiła uśmiech i spojrzał na niego.

- Mogło być gorzej – zaczęła. – Chciałam z tobą porozmawiać.

Uniósł z zaciekawianiem brwi i kiwną głową.

- Ile Harry przede mną zaliczył dziewczyn w zakładach? – spytała nie owijając w bawełnę.

Conor zakrztusił się napojem i spojrzał na nią zdezorientowany. Maya już nie siliła się na uśmiech. Patrzyła na niego oskarżycielsko i z wyrzutem

- Po co ci ta wiedza?

- Jestem ciekawa. A więc?

- Nie pamiętam dokładanie – zaczął niepewnie, nie wiedząc do czego Maya zmierza. – Może dziesięć, piętnaście…

- Aha.

Dziewczynę zdziwiła ta odpowiedź. A raczej liczba. Nie była do końca pewna czy spodziewała się większej czy mniejszej ilości dziewczyn.

- A z kim się zakłada? – ciągnęła dalej. – I czy zawsze on odgrywa główną rolę w zakładach?

- Do czego zmierzasz?

- Czy zawsze on zalicza dziewczyny? – spytała coraz bardziej zirytowana. 

- Maya…

- Odpowiedz! – zażądała drżącym głosem.

Chciała prostej odpowiedzi, choć bardzo dobrze ją znała. Chciała usłyszeć to z jego ust.

- Nie. Nie tylko on – odpowiedział.

Uciekał wzrokiem, byle tylko nie spojrzeć jej w oczy.

- Jesteś taki sam jak on, a nawet gorszy! – oskarżyła. – Nie spodziewałam się tego po tobie. Myślałam, że jesteś po mojej stronie, a ty tak samo jak on wykorzystujesz innych!

- Maya…

- Przestań. Nie chce na ciebie patrzeć – powiedziała i wstała.  

W momencie, gdy Maya wstawała, do kuchni wszedł Harry, który najwyraźniej wszystko słyszał, sądząc po jego uśmieszku.

- Przy okazji – zaczął i wyjął z kieszeni banknot pięćdziesięciodolarowy. – Minęły dwa tygodnie, a Maya nadal jest nieugięta, więc… wygrałeś – dodał i położył banknot przed Conorem.

Maya spoglądała na tę scenę z niesmakiem, natomiast Conor zwiesił głowę zakłopotany. Nie miał odwagi spojrzeć na dziewczynę.  A Harry? Harry był z siebie bardzo zadowolony. Jeszcze nigdy się nie cieszył, że przegrał zakład.

- Prosiłam tylko o jeden dzień – westchnęła zrezygnowana. – Jeden dzień spokoju, bez żadnych niechcianych atrakcji. Czy to, aż tak wiele?

Ręce jej opadły.

- W sumie to lepiej – mruknęła ruszając w stronę schodów.

Wróciła do pokoju i położyła się na łóżku. Zasnęła w mgnienia oku.

***

- To już bez znaczenia! – krzyczała do chłopaka, który siedział na miejscu kierowcy – Ja już tego nie chcę, Ian! Nie powinno do tego w ogóle dojść!

Po jej policzkach spływały łzy, ręce jej się trzęsły, serce biło tak mocno, jakby zaraz miało wyrwać się z piersi. Była przerażona.

- To nie moja wina! – odkrzyknął nie ściągając nogi z gazu.

- Ian, ja już tak dłużej nie mogę! – szlochała. – Nie mogę już z tobą być… nie potrafię.

- Nie zostawisz mnie!– warknął stanowczo.

- Zatrzymaj się! – zażądała drżącym głosem. – Ian, zatrzymaj się! Ian! –krzyczała.

Lecz ten nie zwracał na nią uwagi. Samochód jechał coraz szybciej. Chłopak nie zważał na znaki drogowe czy czerwone światło. Pędził autostradą mijając bez zastanowienia kolejne pojazdy. Maya zaciskała ręce na siedzeniu, coraz bardziej przerażona.

- Ian! – krzyknęła.

Samochód przejechał na czerwonym świetle. W tym samym momencie przez jezdnie przechodził starszy mężczyzna. Ian próbował się zatrzymać, lecz było za późno. Ciało odbiło się od samochodu poleciało i do przodu. Maya zaczęła krzyczeć. Obraz rozmazywał się jej od łez. Gdy samochód się zatrzymał, wysiadła pośpiesznie z samochodu i ruszyła do ciała mężczyzny. Krzyczała.

***

Obudziła się gwałtownie ze łzami na policzkach. Serce jej łomotało. Skuliła się i podciągnęła nogi do siebie. Chciała się uspokoić, ale wciąż była roztrzęsiona. Sen był tak bardzo realistyczny. Modliła się, żeby to już odeszło. Poczucie winy zjadało ją od środka. Ciągle obwiniała się o śmierć tego mężczyzny. Przecież on nie był niczemu winny.

Pod wieczór w końcu wstała. Poszła do łazienki i opłukała twarz zimną wodą. Wróciła do pokoju, gdzie czekała na nią Tess. Obgryzała ze zdenerwowania paznokcie i kiwała się w przód i w tył.

- Tess? Wszystko w porządku? – spytała.

- Jesteśmy przyjaciółkami?

Zaskoczyło Mayę to pytanie. Wcześniej nad tym nie myślała, ale znała odpowiedź.

- Tak – odparła zdecydowanie.

Zamknęła drzwi i kucnęła przed dziewczyną. Zgarnęła kosmyk jej rudych włosów za ucho i pogłaskała ją po policzku. Tess spojrzała na nią ze łzami w oczach.

- Znowu to zrobiłam  - jęknęła.

Maya machinalnie spojrzała na nadgarstki dziewczyny i z przerażeniem stwierdziła, że jest więcej blizn niż poprzednio.

- Co się stało? – spytała zaniepokojona.

Tess wstał z łóżka i zaczęła krążyć po pokoju, jednocześnie wbijając – już i tak mocno obgryzione – paznokcie w ramiona. Maya wystraszona patrzyła na nią i czekała, aż coś powie.

- Znów do niego poszłam – powiedziała i spojrzała na Mayę.

- Do kogo?

- Do Zayna – mruknęła i wznowiła spacer po pokoju.

- Do Zayna?

Tess kiwnęła tylko głową. Maya nic z tego nie rozumiała, ale nie chciała naciskać dziewczyny.

- Znowu się z nim przespałam – powiedziała przerażona. – Boże, coś my zrobili…

Zaczęła przeczesywać włosy.

- Z Zaynem? – wykrztusiła Maya zaskoczona.

Tego się nie spodziewała. Zamyśliła się chwilę i spojrzała na Tess.

- Ale przecież on jest z…

- Z Molly – Tess dokończyła za nią. – Wiem. To jest takie złe, Maya. To już za długo trwa. Nie wiem co ja mam teraz zrobić – szlochała. – Ale je go tak bardzo kocham!

- Tess… - Tylko tyle Maya była w stanie powiedzieć.

Podeszła do dziewczyny i przyciągnęła ją do siebie.  Głaskała ją po głowie i szeptała do ucha, że wszystko będzie dobrze, choć nie była tego pewna. Pragnęła ją pocieszyć, choć nie wiedział jak. Czuła się bezradna, gdy Tess przywarła do niej całym ciałem, nie przerywając płakać.

Po dłuższej chwili Tess zasnęła Mayi na kolanach. A ona sama nie wiedziała co ma o tym wszystkim myśleć. Tess i Zayn? Nie mogła sobie tego wyobrazić. Przypomniała sobie sytuację, w której wparowała bez pukania do pokoju Tess  i zastała ją w samej pościeli. Gorączkowo zasłaniała nagie ciało. Wtedy Maya nie zwróciła na to większej uwagi, ponieważ chciała znaleźć Harrego. Dopiero teraz uświadomiła sobie, że pewnie był z nią Zayn.

Maya zastanawiała się co z tego wyjdzie, aż w końcu zapadła w sen.

***

Witam Wszystkich! Na początku chciałabym Wam złożyć spóźnione życzenia!! A więc, udanego Nowego Roku, aby był lepszy od poprzedniego i żeby spełniły się Wasze marzenia. Mam nadzieję, że Wasz sylwester był udany, wesoły i szampański!!!

A teraz opowiadanie. Jak się Wam podoba nowy rozdział i co myślicie o relacji między Tess a Zaynem, i jak myślicie co z tego wyniknie? I co myślicie o Conorze? Mam nadzieję, że przypadł Wam do gustu. Pozdrawiam i do napisania!